«ماجرای دوتا گل سرخ»
* ماجرای دوتا گل سرخ *
گل سرخ قصمون باشبنم رو گونه هاش
دوباره دل داده بود به دست عاشقونه هاش
خونه ی اون حالا تو یه گلدون سفالی بود
جای یارش چقدر تو این غریبی ، خالی بود
یادش افتاد که یه روز یه باغبون دوبوته داشت
یه بهار اون دوتا رو کنارهم تو باغچه کاشت
با نوازشای خورشیدطلا قدکشیدن
قصشون شروع شدو همش به هم میخندیدن
شبنمای اشکشون از سرشوق و ساده بود
عکس دیوونگیشون ، توقلب هم افتاده بود
روزای غنچگیشون چقد قشنگ وخوش گذشت
حیف لحظه هایی که چکیدو مردو برنگشت
گلای قصه ی ما ، اهالی شهربهار
نبودن آشنا با بازی تلخ روزگار
فکر میکردن همیشه مال همن تادم مرگ
بمیرن ، باهم میمیرن ازغم بادو تگرگ
یه روز اما یه غریبه اومدو آروم وترد
یکی از عاشقای قصه ی مارو چیدو برد
اون یکی قصه ی این رفتن و باور نمیکرد
تاکه بعدش چیده شد بادستای سرد یه مرد
گلای قصه ی ما ، عاشقای رنگ حریر
هر کدوم یه جای دنیا بودن و هردو اسیر
هیچکی از عاقبت اون یکی باخبر نبود
چی میشد اگه تو دنیا ، قصه ی سفر نبود
قصه ی گلای ما حکایت عاشقیاس
مال یاسا ، پونه ها ، اطلسیا ، رازقیاس
که فقط توکار دنیا دل سپردن بلدن
بدون اینکه بدونن ، خیلیا خیلی بدن
یکیشو حالا توگلدون سفال ، خیلی عزیز
اون یکی برده شده واسه عیادت مریض
چقدر به فکرهم ، اما چقدر دربه درن
اونا دیگه تا ابد از حال هم ، بی خبرن
روزگار تو دنیای ما قربونی زیاد داره
این بلاهارو سرخیلی کسا درمیاره
بازیاش همیشه یک عالمه بازنده داره
توی هرمحکمه کلی برگ و پرونده داره
این یه قانون شده که چه تو زمستون ، چه بهار
نمیشه زخمی نشد از بازیای روزگار
اگه دست روزگار گلای مارو نمیچید
حالا قصه با وصالشون به آخر میرسید
ولی روزگارما همیشه عادتش اینه
خوبارو کنارهم میاره، ، بعدم میچینه
کاش دلایی که هنوزم میتپن واسه بهار
در امون بمونن از بازی تلخ روزگار
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
